STOP przemocy !
Przemoc wobec dziecka w środowisku rodzinnym – symptomy i przeciwdziałanie
————–
Połknięcie przez dziecko ciała obcego – Rodzicu bądź czujny!!!
————-
Bądź bezpieczny- STOP WSZAWICY!
————–
BEZPIECZNI W SIECI !
————
10 Października – Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
Trzydzieści lat temu po raz pierwszy obchodzono Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. Według Światowej Organizacji Zdrowia ( WHO ) zaburzenia psychiczne należą głównych problemów zdrowotnych, które niewątpliwie przyczyniają się do pogorszenia ludzkiego egzystowania, znacznie ograniczając prawidłowe funkcjonowanie człowieka.
Termin zdrowie psychiczne WHO określa jako dobrostan, w którym jednostka może realizować swoje możliwości, potrafi poradzić sobie z różnymi sytuacjami, jest w stanie uczestniczyć w życiu społecznym oraz produktywnie pracować, a więc posiada zdolność do rozwoju i samorealizacji. Tak więc zdrowie psychiczne powinno być fundamentem dobrego samopoczucia oraz efektywnego funkcjonowania jednostki w społeczeństwie.
Nieustający rozwój cywilizacyjny, dynamiczne tempo życia, przewlekły stres czy brak wypoczynku, to tylko niektóre czynniki, które nierozerwalnie wiążą się ze wzrostem ryzyka zachorowań oraz pojawieniem się zaburzeń lękowych, depresji czy psychoz, co z kolei ma wpływ na pogorszenie się funkcjonowania jednostki w systemie rodzinnym, w środowisku służbowym oraz nierzadko prowadzi do samobójstw.
Dbanie o zdrowie psychiczne powinno być ważne na każdym etapie ludzkiego życia, tak więc dbałość o zdrowie psychiczne dziecka, powinno być priorytetem w każdej fazie jego rozwoju. Słynne przysłowie „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci” oznacza, że wszystko to, czego człowiek doświadczy w dzieciństwie ma decydujące znaczenie w zachowaniu, w samoakceptacji czy w rozwiązywaniu problemów w życiu dorosłym. Zatem wspieranie rozwoju psychicznego dziecka ma ogromne znaczenie żeby w dorosłym życiu lepiej radziło sobie z wyzwaniami. Jednak dorastanie to okres buntu, i nie zawsze łatwe jest zauważenie, że z dzieckiem dzieje się coś złego. Nastolatki często mają silną potrzebę zdobywania nowych doświadczeń, co może prowadzić do niepożądanych, wręcz ryzykownych zachowań. Bywa tak, że po pomoc zgłaszamy się dopiero wtedy kiedy w życiu młodego człowieka pojawia się autoagresja, używki, wagarowanie albo próby samobójcze. Dlatego w trudnym okresie dojrzewania nastolatków bardzo ważna jest obecność rodziców. Obecność na zasadzie bezwarunkowej miłości i akceptacji, nastolatek powinien czuć, że rodzice są zawsze w gotowości do pomocy, ale ich zainteresowanie dzieckiem nie powinno być wścibskie. Rodzic powinien akceptować to, że dziecko powie mu tyle, ile zechce, oczywiście zasada nie dotyczy poważnych problemów nastolatka, w obliczu których rodzic powinien być zdeterminowany, by zdobyć jak najwięcej informacji, które umożliwiają skuteczną pomoc.
Również w okolicznościach spokoju i opanowania łatwiej jest osiągnąć porozumienie z dzieckiem. To co powinno działać w obie strony to zaufanie. Rodzic powinien być szczery i wiarygodny i sam okazać zaufanie nastolatkowi ( w granicach rozsądku ).
Nastolatek to jeszcze nie osoba dorosła, jednak nie zmienia to faktu, że dorośli powinni okazywać szacunek dla jego potrzeb, między rodzicem a dzieckiem musi istnieć dialog z poszanowaniem odmiennych opinii, głos nastolatka musi być ważny podczas podejmowania rodzinnych decyzji, nawet jeśli to do rodziców należy ostatnie słowo. Dzięki temu dziecko czuje, że jest ważne, ma poczucie sprawstwa oraz współdecydowania.
Bardzo ważna jest również otwartość na problemy nastolatka, nawet wtedy, kiedy dla rodzica to co słyszy wydaje się „głupie” albo „mało ważne”, na opinie rodzica będzie czas później, natomiast w pierwszej kolejności należy się skupić na zrozumieniu problemu i poszukanie rozwiązania. Zdrowiu psychicznemu dziecka sprzyja również bliska więź z rodzicami ale z poszanowaniem przez nich autonomii dziecka.
Zatem zdrowie psychiczne zależy również od relacji z osobami bliskimi, dlatego kluczem do sukcesu, w kierunku poprawy zdrowia psychicznego jest współdziałanie ludzi i wielu instytucji, promocja praw człowieka oraz monitorowanie życia osób cierpiących na zaburzenia psychiczne i ich rodzin, ponieważ trzeba pamiętać, że choroba jednostki ma istotny wpływ na cały system rodzinny.
Istotne jest również traktowanie osób z zaburzeniami psychicznymi, jako pełnowartościowych członków społeczeństwa, bez dyskryminacji i bez naruszania praw człowieka, traktowanie chorego jako całości a nie oddzielanie ciała od psychiki.
Co zatem zrobić kiedy czujemy się gorzej psychicznie, kiedy mamy wrażenie, że trudne emocje są od nas silniejsze, zabierają energię i przeszkadzają w doświadczaniu emocji przyjemnych ?
NIE BÓJ SIĘ SZUKAĆ I PROSIĆ O POMOC
W szkole może pomóc :
- wychowawca
- pedagog szkolny
- psycholog szkolny
- nauczyciel, któremu ufasz
Poza szkołą, przedszkolem :
- rodzice
- psycholog
- psychoterapeuta
- lekarz psychiatra
WAŻNE TELEFONY
116 111 telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
800 12 12 12 Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
800 120 002 Niebieska Linia dla osób doświadczających przemocy
112 telefon alarmowy
Wiktoria Skrzypek- psycholog
———————-
Trzylatki- adaptacja
Okres adaptacji dziecka w przedszkolu jest procesem i może potrwać nawet ponad miesiąc. Dla wielu dzieci to czas, w którym zostaną pozostawione same być może po raz pierwszy na tak długo. Każde dziecko reaguje na zmiany w osobliwy sposób, może pojawiać się płacz, agresja, krzyk, wycofanie. Niejednokrotnie maluch może wieczorami domagać się wzmożonej uwagi rodzica jako rekompensaty za długie rozstanie i intensywną tęsknotę w ciągu dnia.
Dziecko w przedszkolu będzie uczestniczyło w wielu zabawach oraz aktywnościach, które pozwolą mu osiągnąć różnorodne sprawności, każdy dzień stanie się nie tylko wyzwaniem, ale i przygodą pełną nowych doświadczeń. Tak samo jak dorosły, który potrzebuje czasu, aby w pełni zaklimatyzować się do nowych warunków, tak i przedszkolak wymaga nabycia kompetencji, dzięki którym szybciej przetrwa trudny czas adaptacji i ograniczy nadmiar stresu. Takie umiejętności to kwestia czasu oraz cierpliwości ze strony rodzica, stąd warto je wdrażać od najwcześniejszego momentu. Dziecko dużo łatwiej oraz spokojniej opanuje pewno zdolności w domu, w sytuacji sobie znanej niż w rzeczywistości przedszkolnej, kiedy ponad 20 innych dzieci płacze i oczekuje w kolejce po pomoc ze strony Pani.
Zanim mały wychowanek nauczy się pięknie rysować, wyklejać, prawidłowo manipulować nożyczkami, pisać, itp. musi opanować technikę umiejętności motorycznych, czyli odpowiedni stopień manipulacji rączkami. Warto wykonywać codzienne czynności, które pozwolą wyćwiczyć i wzmocnić mięśnie rąk.
WSKAZÓWKI DO PRACY Z DZIECKIEM:
- SAMODZIELNOŚĆ – UBIERANIE:
dla trzylatka zakładanie i zdejmowanie majteczek w toalecie, skarpetek, bluzeczek, spodenek nie będzie problemem pod warunkiem, że:
– bluzki mają odpowiedni (nie za ciasny) dekolt i rękawy oraz nie mają guzików,
– spodnie to luźne dresy na gumce, legginsy, bez suwaków, guzików, sznurków do wiązania, pasków,
– buty bez suwaków, sznurowadeł, sprzączek, najlepiej na rzepy lub wsuwane, by sprawniej można było przygotować się do wyjścia na dwór, nie mogą być za ciasne, by nie sprawiać trudności włożenia na nogę.
- SAMODZIELNOŚĆ – TOALETA:
– poprawne mycie rąk – ręce trzeba samodzielnie namydlić, spłukać, wytrzeć ręcznikiem (bez pomocy rodzica),
– załatwianie potrzeb fizjologicznych – wycieranie pupy – uczymy dziecko składać papier toaletowy i wycierać miejsca intymne po załatwieniu potrzeb w toalecie,
– brak pampersa – w przedszkolu nie przewija się dzieci,
– wycieranie nosa – kiedy dziecko musi oczyścić nos powinno umieć poprawnie dmuchać nosem oraz skutecznie go wytrzeć (doskonalimy ruch wycierania, a nie tylko przytykania chusteczki do nosa).
- SAMODZIELNOŚĆ – POSIŁKI:
– dziecko w przedszkolu je samodzielnie wszystkie pokarmy, rodzic powinien doskonalić umiejętności prawidłowego trzymania sztućców oraz wkładania jedzenia do buzi, posługiwania się kubkiem (nie używamy kubków z dziubkiem, niekapków, smoczków);
– podajemy pokarmy o różnej konsystencji, z warzywami, mięsem, kawałkami, rodzic powinien przyzwyczajać dziecko do spożywania jedzenia pod wieloma postaciami (nie tylko miksowane zupy).
***
RADY DLA RODZICÓW POMOCNE WE WDRAŻANIU SAMODZIELNOŚCI:
- CIERPLIWOŚĆ I CZAS
Dajmy dziecku inicjatywę do bycia samodzielnym, nie oczekujmy, że maliuch od razu zacznie się sam ubierać oraz jeść. Aby tak się stało konieczna jest mnogość prób, często nieudanych, np. włożenie bluzy tył na przód lub krzywe zapięcie guzików
- BRAK WYRĘCZANIA
Przyzwyczajanie dziecka do samodzielności utrudnia nadopiekuńczość rodziców, którzy chcą ustrzec malca przed najmniejszym trudem. Tymczasem powinni cierpliwie, wielokrotnie pokazać maluchowi, jak się zapina guziki lub przeplata sznurowadła i codziennie wieczorem sprzątać razem z nim jego pokoik. Nie wystarczy powiedzieć: „Idź sprzątać zabawki”. Trzeba wziąć trzylatka za rękę i stwierdzić: „Teraz ty poukładasz zwierzęta na półce, a ja powkładam klocki do pudełek”. Przyda się przy tym odrobina humoru – sprzątanie nie powinno być nudne. No i oczywiście potrzebna jest konsekwencja. Jeśli powiemy: „Najpierw posprzątaj, a potem opowiem ci bajkę”, musimy dotrzymać słowa.
- DAJMY DZIECKU PRAWO DO DOKONYWANIA WYBORÓW
Już 2-, 3-latek może sam decydować w dotyczących go drobnych sprawach, np. co chce zjeść na kolację czy jakiego koloru koszulkę włoży. Nie warto walczyć z malcem w takich sytuacjach, a liczenie się z jego zdaniem daje dziecku poczucie ważności.
- ZGODNOŚĆ RODZICÓW
Nie może być tak, że np. tata postanawia uczyć go samodzielności, a babcia chce wyręczać wnuka. Jeśli jeden z domowników pozwoli dziecku na samodzielność, a drugi będzie nadopiekuńczy, wywoła to u malca dezorientację i złość. Ustalcie jeden wspólny front wychowawczy.
- BRAK KRYTYKI WZGLĘDEM DZIECKA
Dziecko doskonaląc sprawność rąk kształci podczas samodzielnego jedzenia. Nie zawsze prawidłowo potrafi trzymać łyżkę czy widelec. Podczas tych czynności niejednokrotnie poleje sobie bluzkę. Jego ruchy nie są jeszcze sprawne i płynne. Ważne jest , że samo podejmuje próby. Nie należy krytykować dziecko- Znowu jesteś brudny!!! Wiem co jadłeś!!! Jak Ty wyglądasz!!! Przecież są proszki, odplamiacze i zlikwidowanie plam nie stanowi teraz problemu. Należy dziecko chwalić za jego samodzielność i zaradność.
***
Nie przyprowadzamy do placówki dzieci chorych, z symptomami infekcji, itp. Dziecko chore jest rozdrażnione i marudne, nie ma apetytu, wymaga spokoju, ciszy i możliwości regeneracji sił. Nie jest w stanie wówczas funkcjonować w warunkach wielu bodźców i hałasu. Nie przyprowadzamy do przedszkola dzieci, które mają katar, kaszel, gorączkę bądź po nocy, podczas której wymitowały lub miały biegunkę. Dziecko zakatarzone rozsiewa bakterie i zaraża innych. System obronny dziecka jest jeszcze bardzo słaby i wymaga szczególnej troski. Przy objawach lekkiej infekcji lepiej pozostawić dziecko dwa dni w domu i pozwolić mu dojść do siebie niż ryzykować poważniejsze schorzenie i długotrwałą absencję.
***
RODZICU, zapewnij dziecku dobry start w przedszkolne progi!
Przedszkole to dla dziecka nowy rozdział życia, a tym samym wielkie wyzwanie. Z pewnością lepiej dadzą sobie w nim radę maluchy pewne siebie, śmiałe, które do tej pory miały wiele rozmaitych doświadczeń w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi.
Jeżeli chcesz zapewnić swojemu dziecku „dobry start:, to:
- zostawiaj je co jakiś czas w domu pod opieką znajomej czy opiekunki,
- staraj się, by na spacerach Twój malec nie bawił się w odosobnieniu, lecz z grupą kolegów,
- zapraszaj do domu kolegów dziecka z podwórka i pozwalaj mu ich odwiedzać,
- pozwalaj dziecku na samoobsługę; staraj się, by samodzielnie jadło, ubierało się i rozbierało, by umiało umyć sobie rączki, buzię i ząbki oraz załatwić swoje potrzeby w ubikacji,
- staraj się, by miało rozmaite doświadczenia; chodźcie na wycieczki do lasu, parku, wybierzcie się do teatru lub kina, zoo, itp.,
- ucz dziecko mówienia o swoich potrzebach, sygnalizowania, że boli je brzuszek, czuje się zmęczone, spragnione czy głodne, nazywajcie wspólnie emocje.
Połowa sukcesu dziecka to życzliwa komunikacja i współpraca Państwa z naszą placówką, o drugą połowę z największą przyjemnością i uwagą zatroszczymy się my:)
opracowanie: Anita Fyk
———————-
———————————–
Bo każdy ma PRAWO
———————————————–